თოჯინების წარმოდგენა ირანული ხალხური შემოქმედების ტრადიციული წარმოდგენების ნაწილია, სადაც თოჯინები, ადამიანების თუ ცხოველების გამომსახველი ფიგურები მოძრაობენ და საუბრობენ.

„იალდა“ შემოდგომის ბოლო და ზამთრის პირველი ღამეა. წლის უგრძესი ღამე, რომლის შემდეგაც ღამის ხანგძლივობა მცირდება, დღისა კი იმატებს.

13 ფარვარდინი ნოურუზის დღესასწაულის ბოლო დღეა. ადამიანები ამ დღეს, მრავალსაუკუნოვანი ტრადიციის შესაბამისად, ბუნების წიაღში გადიან და ნაკადულების თუ მდინარეების პირას, სიმწავენში, ხეების ჩრდილქვეშ - დღეს მხიარულად ატარებენ. ირანში ამ დღესასწაულს მრავალი წლის შემდეგაც ძველებურად აღნიშნავენ.

ახალი წლის დადგომამდე ხორბლის, ოსპის ან სხვა მარცვლოვანი მცენარის მარცვლებს ხვავისა და ბარაქის ნიშნად ქოთნებში თესავენ, ამწვანებენ და ნოურუზის სუფრაზე დებენ. ზოგი სეზამის მარცვლებს თიხის ქოთანში თესავს, ზოგიც მარცვლებს სახლის კედლებზე, შვიდ ნიშაში ათავსებს და ნოურუზის ჯეჯილს ასე ახარებს.

ნოურუზის სუფრა ქსოვილის დიდი გადასაფარებელია, რომელსაც ახალი წლის დადგომამდე შლიან და მასზე სხვადასხვა სახის საკვებს და სიმბოლური დატვირთვის საგნებს აწყობენ. ნოურუზის სუფრა „ჰაფთ სინის“ სახელითაა ცნობილი, რადგან მასზე ასო „სინ“-ით დაწყებულ შვიდი სახის საკვებს ათავსებენ.

გოლაბგირი, სიტყვასიტყვით ვარდის წყლის გამოხდა, ძველი და სანახაობრივი ცერემონია ირანში 1000 წლიანი ისტორიით, რომელიც ყოველწლიურად მაისის შუა რიცხვებიდან იწყება.

ყალიშუიან (სიტყვასიტყვით ხალიჩის მრეცხავები), შიიტი მუსლიმების რელიგიური რიტუალი, რომელიც მეხუთე შიიტი იმამის მუჰამად ალ ბაკირის ვაჟის, სოლთანალი ბენ მუჰამად ალ ბაკირის მოწამეობრივი სიკვდილის დღესთან დაკავშირებით იმართება. ყალიშუაიანის რიტუალი, ერთ-ერთი ყველაზე საინტერესო რელიგიური დღეა.